DÜNYANINBÜTÜN ÇİÇEKLERİ "Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin!" Köy öğretmeni Şefik Sınığ'ın son sözleri. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Bütün çiçekleri getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya, Son bir ders vereceğim onlara O tozlumikrofon 0 yorum Ceyhun Atuf Kansu, Ceyhun Atuf Kansu Şiirleri, Dünyanın Bütün Çiçekleri “Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin!” Köy öğretmeni Şefik Sınığ\’ın son sözleri. İnsan anadan yiğit doğmaz, insanı hem yürekli, hem de korkak yapan görgüsü ve aklıdır. Bütün savaşlar insanlığın da, hayvanlığın da yüz karası. Geçmiş gelecek bütün savaşlar da yüz karası. Çekemeyenlere bakma fikirler hep ayrı olur. Hiçbir aşkı sözle yıkma, söz yarası ağır olur. Dünyada boş olan, işe DünyanınBütün Çiçekleri. Ceyhun Atuf Kansu. "Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin!" Köy öğretmeni Şefik Sınığ'ın son sözleri. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Bütün çiçeklerini getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer. Bütün çiçekleri getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya, Son bir ders vereceğim onlara, Son şarkımı söyleyeceğim, Getirin, getirin ve sonra öleceğim. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum. Sönüpgiden tebessümü esrarla mı dirilttin. Hayat benim ellerimde ufak bi oyuncak. Mutluluk bu çocuk için kanlı bi salıncak. Gözlerin başka dünyanın yalancı kapısı. Bende anahtar olsa da başkasına açılcak. Rahatsız bu melodi kaltaklara çal bu gece. Sarhoş olup kalbinizi kırmak için şerefe. Bol pantolon ve 70lik bu adam 3Df0. DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ "Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin!" Köy öğretmeni Şefik Sınığ'ın son sözleri. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Bütün çiçekleri getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya, Son bir ders vereceğim onlara, Son şarkımı söyleyeceğim, Getirin getirin...ve sonra öleceğim. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum, Kaderleri bana benzeyen, Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları, Geniş ovalarda kaybolur kokuları... Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri, Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni, Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini Bacımın suladığı fesleğenleri, Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini, Avluların pembe entarili hatmisini, Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın. Aman Isparta güllerini de unutmayın Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum. Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım, Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden, Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden, Ne güller fışkırır çilelerimden, Kandır, hayattır, emektir, benim güllerim, Korkmadım, korkmuyorum ölümden, Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Baharda Polatlı kırlarında açan, Güz geldi mi Kopdağına göçen, Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen. Muş ovasından, Ağrı eteğinden, Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni, Eğin türkülerinin içine gömün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, En güzellerini saymadım çiçeklerin, Çocukları, öğrencilerimi istiyorum. Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini, Köy okullarında açan, gizli ve sessiz, O bakımsız, ama kokusu eşsiz çiçek. Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek, Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Ben mezarsız yaşamayı diliyorum, Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum. Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın, Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın, Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım, Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim, Çiçeklerde açar benim gizli arzularım. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Okulun duvarı çöktü altında kaldım, Ama ben dünya üstündeyim, toprakta, Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta, Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım, Yurdumun çiçeklenmesi için daima, yaşadım, Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir. Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya, Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya. Ceyhun Atuf KANSU Dünyanın bütün çiçekleri şiiri tema olarak öğretmenlik mesleğinin kutsallığını BÜTÜN ÇİÇEKLERİDünyanın bütün çiçeklerini diyorumBütün çiçeklerini getirin buraya,Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzerBütün köy çocuklarını getirin buraya,Son bir ders vereceğim onlara,Son şarkımı söyleyeceğim,Getirin, getirin… ve sonra bu duygu seli gezip gördüğü köylerde kendisine sirayet etti. Yine “Kızamuk Ağıdı”ndaki şu dizlere bakalımHabersiz hepsi kızamuktan ve ölümden,Kirli yüzlerinde açan ölümden habersizVe düşmüş bir gül oluyorlar birden,bebekler ölüveriyor, ölümden ve onun kuşağındaki şairlerin önemli bir özelliği de sadece sanatsal üretimi iş edinmemiş olmalarıdır. Onlar, bir ülkenin “çağdaş medeniyetler seviyesine” ulaşması mücadelesinde de bir meslekle dahil biraz hedef şaşırtayım. Aklıma Kansu’nun “Bağımsızlık Gülü” şiiri geldi. Şöyle diyor Kansu,Yerden alıp o gülüHangi gülü?Bir topçu neferininSakaryalı yaz toprağındaSıcak kan koklamak o gülüHangi baharda?Türkçenin özgür kırlarındaTürkülerde burcu burcu,Bilgeliğin ana gülü!Bir basmadan alıp o gülü,Hangi basmadan?Nazilli fabrikasındanPamuğumuzdan, emeğimizden,Dokuduğumuz halk ellerinden alıp o gülüHangi ellerden?Uzak Teksaslı çobanlarınBilmediği, uğruna can vermediğiTürkiyeli o çileler koymak, kutsamak o gülü,Hangi yerine?Mustafa Kemal’in bahçesineBir ulusun suladığı beslediğiYediveren bağımsızlık gülü!CEYHUN ATUF KANSU

dünyanın bütün çiçekleri şiiri sözleri egitimhane